پیام شهبانو فرح پهلوی به مناسبت نوروز ۱۳۹۰

هم میهنان عزیزم: نوروز کهن ترین جشن ما ایرنیان است، روزی نو که از نشیب و فراز زیادی گذشته، ولی همواره و همچنان به عنوان یکی از مظاهر هویت ملی ما استوار مانده است. اگر چه، برای بسیاری چون من و ما، که عزیزانی را از دست داده ایم، نوروز و بهار، اشاره یی ست به این حسرت بزرگ که ای کاش، سفره ی هفت سین، از حضورشان، رنگین می شد. امّا، از سوی، دیگر، به وقت فاجعه حتّی، زندگی همچنان جاریست. یعنی که برای سوگواران هم، بهار هنوز بهار است و نورز هم، پر است از امید و آرزویی مشترک برای رهایی ایرانزمین. پس بار دیگر، در این نوروز دلسوز، به جای فرزندانم که نیستند، و به جای بچه های ایرانم که از دست رفته اند یا در بند ند، برای همه، بهاری آن گونه که سزاوار ماست، آرزو می کنم. ما سال ها است که فاجعه پشت فاجعه را تاب آورده ایم. چه نوروزها، وچه بهارانی که سفره هامان، دستمال گریه هامان نشدند! امّا ایران، هنوز هست و نوروزش، همچنان پیام آور شادی و رهایی انسانی ست که بیش از این می ارزد! ایران زمین را به خداوند گار می سپارم. با این آرزو که آن چه پیش روی ماست نقطه ی پایانی باشد بر فاجعه یی که سال ها ست، آرامش، سرخوشی، خوشبختی و حرمت انسان ایرانی را تباه کرده است. امیدوارم که نوروز امسال پیام آور بهار آزادی برای ایران باشد. نوروز و بهارتان خجسته باد.

۲۱ مارچ، ۲۰۱۱